پيام

♥سوگند♥
92/2/24

+ بيشتر كساني موفق شده اند كه بيشتر شنيده اند و كمتر گفته اند.........

حرفتان متين! اما گاهي بايد فرياد هم کشيد و آنقدر حرف زد تا سکوت غفلت و ترديد و دودلي بشکند.

مقام معظم رهبري در جايي گفتند: آنقدر درباره کتاب گفته ام که مي ترسم به لغو کشيده شود( نقل به مضمون) ايشون وقتي مي بينن کسي گوشش بدهکار نيست مجبورن مرتب چيزي رو تکرار کنن. تا شايد بعضي از مردم و مسئولين( مخصوصا) هوشياريشونو به دست بيارن و از خواب خرگوشي بيدارشن

وقتي مسئوليتي به گردن کسي باشه ديگه سکوت جايز نيست. اگر بيني که نابينا و چاه است...مقام معظم رهبري و حضرت امام چقدر سخنراني داشتن؟ چون مسئوليت بزرگي به گردنشون بوده . مشکلات و رصد مي کردن مثل ديده بانها و مرتب به مردم مي رسوندن. امثال شهيد مطهري و آيت الله مصباح هم وقتي احساس مسئوليت کردن به همين روش عمل کردن. گزيده گفتن خوبه اما در جاييکه نابينا و چاه هست آن هم نه يکي نه دوتا

دوستي مي گفت: تو يکي از غارهاي اطراف شهرمون توي تاريکي با نو شمع و چراغ قوه مي گشتيم. دوستمون خيلي آشنايي به محيط نداشت و مستقيم داشت مي رفت توي يکي از چاههاي عميق غار (اين غار اطراف مراغه هستش) مودبانه و با ملايمت صداش کردم ديدم گوش نميده. بر خلاف ميلم و سرش داد کشيدم. بنده خدا لب چاه ميخکوب شد. اما از خطر حتمي نجات پيدا کرد.

بنده هم نگفتم شما دعوت به سکوت کردين. سوء تفاهم نشه. خواستم بگم ممکنه کسي از حرفاي شما اينطوري برداشت کنه. تاييد شما و تبصره...